Mannen op leeftijd

18 oktober 2011

Ruim anderhalf uur voor aanvang van het toernooi liep ik het sportpark de IJsselweide op. De laatste zonnestralen van de dag schenen over het supermoderne complex van ‘Samenspelen Doet Overwinnen Ulftse Combinatie’, SDOUC.

Alles splinternieuw: 2 kunststofgrasmatten, lichtmasten rond beide velden, een enorme kantine en ga zo maar door. Aan alles was gedacht. Automatische verlichting in de wc, op alle tafels netjes geschikt om en om rode en gele tafelkleedjes. Alles tot in de puntjes verzorgd. De koffie kon alleen betaald worden met munten. De kantinejuffrouw legde me het hele hoe en waarom uit en tapte een bakkie automaatkoffie. Niets deed me denken aan een amateurcluppie.

Hier moesten straks 75 oude mannen hun kunsten gaan vertonen. Mannen die 30, 40 of zelfs 50 jaar geleden hun eerste schreden op het voetbalveld zetten in afgetrapte schoenen van broer of neef, gekleed in vale katoenen tenues waar hun moeder met naald en draad het nummer van hun voetbalheld opgenaaid had. Langzaam kwamen meer mannen het complex opgelopen, onwennig om zich heen kijkend, een eurootje klaar in de hand voor een bakkie. Telkens weer draaide de juffrouw achter de bar haar verhaal af. “Cappuccino of gewone koffie?” Mannen van boven de 45 drinken gewone koffie!

Weer buiten gekomen sloot ik me aan bij een groepje rokende mannen. De gesprekken gingen over afgescheurde enkel- en kniebanden, versleten heupen en hernia’s. Ik kon dus goed meepraten. Naast het blessureleed hadden we gemeen dat we er allemaal veel zin in hadden en iedereen was opgelucht dat er geen jonge knapen van 25 mee zouden doen. “Veel te fel en fanatiek”.

De andere 45+-mannen van Grolse Boys kwamen nu ook door de poort. Grote grijnzen op de gezichten. En óf we er zin in hadden! We liepen door naar iemand van de organisatie. “Waar zijn jullie van?” “Grolse Boys” antwoorde captain Rudi. “Is dat Winterswijk, SKVW?” “Nee, Grolse Boys, Groenlo!” We stonden niet op de lijst. ‘Gelukkig, we zijn toch bij een amateurclub’, dacht ik. Het probleem was zo opgelost. Er werd een oud schema uit de kast gehaald en we konden ons om gaan kleden bij de oude mannen van DZSV. Ik voelde me steeds jonger worden.

De eerste wedstrijd speelden we tegen de gastheer SDOUC. Hoewel we de eerste 10 minuten ons de longen uit het lijf liepen, hadden we niets in te brengen. Lat, paal en onze keeper mijnheer Haziri hielden de goed ingespeelde mannen uit Ulft van scoren af. Uit het niets maakten wij de 0-1 en even dachten we er met een onverdiende overwinning vandoor te gaan. Maar de vermoeidheid sloeg al snel toe en coach Cobi kwam handen en voeten te kort om alle wissels door te voeren. Aan alle kanten werden we overlopen. We hadden ons, in ons enthousiasme, totaal over de kop gelopen en waren allemaal buiten adem. Een paar minuten later keken we tegen een 3-1 achterstand aan en waren we blij dat het “heren scheidsrechters, het is tijd!” uit de speakers klonk.

Totaal uitgeput zaten we met z’n elven in de dug-out de volgende wedstrijden te bekijken. Die gasten liepen bijna niet, stonden zowat stil en lieten het balletje van man tot man gaan. Niks geen vermoeidheid. Dat zouden wij ook gaan doen in de volgende wedstrijd, want we hadden ons lesje wel geleerd. En zowaar, als echte routiniers speelden we de volgende wedstrijden tegen DZSV, SKVW, Varsseveld en Silvolde. Tik, tik, tik. We speelden met overtuiging en zetten bij vlagen de tegenstander vast op eigen helft. Het resultaat: 3 gelijke spelen en 1 nipte verliespartij.

Uiterst tevreden pakten we onze spullen. We waren ervan overtuigd dat we, met een beetje meer conditie, een volgende keer nog beter beslagen ten ijs zouden komen. Nog even een fotootje, want het eerste optreden van het Grolse Boys 45-plus team moest natuurlijk vastgelegd worden.

In de auto naar huis genoot ik nog volop na van een heerlijk avondje voetballen. Wat had ik het gemist zeg, na exact 2 jaar alleen maar aan de kant staan. Het besef dat ik aan deze avond een week pijn zou overhouden deed me niks. Ik had het er graag voor over. Voetbal voor mannen op leeftijd is een enorm succes. Op gezonde manier fanatiek bezig zijn, gemoedelijk, gezellig en vooral heel vriendschappelijk.

Pingel

Achter van links naar rechts: Ruud Groot-Zevert, Kobus Jansen, Rudi Nüchter, Tonny Nieuwenhuis, Ronnie Baten, Paulus Maessen.

Voor van links naar rechts: Herman Jansen, Hendrik Warnar, Radomir Repija, Meneer Haziri, Vincent Warnar (supporter)

Leider: Cobi Timmerije.

Ben je ook de 45 gepasseerd en heb je zin om ook gezellig met leeftijdgenoten een balletje te trappen? Bel dan even met Rudi Nüchter (06-39659904) of Paulus Maessen (06-28817466). Ben je 43 of 44, dan is dat geen enkel probleem.